Iganie i okolice na tzw. mapie józefińskiej. Nasze tereny przeniesiono na papier w latach 1801 – 1804. Pozostałe zdjęcia i wiadomości o mapie w dalszej części artykułu. Zapraszamy do lektury.
Mapa Galicji stanowi część wielkiej akcji skartografowania ogromnych połaci Europy w ramach tzw. zdjęcia józefińskiego. Zamysł topograficznego zdjęcia wszystkich krajów rządzonych przez Habsburgów zrodził się po doświadczeniach wojny siedmioletniej (1756–1763), gdy generałowie armii austriackiej, po niepowodzeniach swych operacji na Śląsku stwierdzili, że niezbędne są im znacznie lepsze niż do tej pory mapy terenowe. Cesarzowa Maria Teresa zarządziła wykonanie dokładnego zdjęcia całej monarchii, co zlecono Sztabowi Generalnego Kwatermistrza. Prace zaczęto od Śląska austriackiego: w latach 1763–1764 powstała mapa księstwa cieszyńskiego, opawskiego i nyskiego. Od 1765 r. zadanie nadzorował Józef II, dopuszczony do współrządów.
Przyjęto jednolite zasady sporządzania map, w skali 1:28 800 (1 cal na mapie = 1000 kroków, czyli 400 sążni wiedeńskich w terenie), na podstawie pomiarów terenowych, przy zastosowaniu triangulacji, ale też metody à la vue(„okomiaru”), z użyciem stolika, liniału przeziernikowego, busoli, astrolabium i kwadrantu. Do 1787 r. skartowano większość ziem monarchii na ponad 3500 arkuszach o formacie 24˟16 cali. Cały materiał został głęboko utajniony. Zaangażowanie się państwa w prace kartograficzne i powierzenie tego zadania instytucji wojskowej przyniosło doskonałe efekty. Sprawnie, w krótkim czasie, według nowoczesnych w tamtych warunkach metod sporządzono wielkoskalowe mapy rozległego terytorium o powierzchni 570 tys. km kwadr., obejmującego obszar Europy środkowej oraz znaczne części Europy wschodniej, południowej i zachodniej. Po zakończeniu zdjęcia józefińskiego prace kontynuowano, m.in. na terytoriach nowo anektowanych.
